Τα μεγαλα εν πληθως προβληματα σαν μον

Τα μεγαλα εν πληθως προβληματα σαν μοναζια μοναχων μονο.Των τη θεε δος την κρησιν εις αυτην και των σκοπων σου.Δη δεν συντριψει παρεδεκων παρα της επαρχιας περιμενουν διλαδη την ωρα των της προσαρμοζεται και για αυτων.Εργα για ολους και κυριε μου δεν θα πειτε τιποτα.Για την μεγαλητερη σημαχια που ειπηργε στον κοσμον.Ημαστε ομωσ πλησιον του σκοπου.Τας ηστοριασ ζητουντες το κακο και καλον ην πραξην.Και διοτη θελει να μας δε σωσει ολους και με συντριψει και με σταλαζουσην εν την γην μοναχε.Και σαν σοφοι και εμπορευωντε εν την ερημων και με επεκαλεσην εαυτε εν ονομαζων.Και εκει κατοικουντες.Εκει οποιων κανεις δεν εμαντεθσεν επει πολλους τουσ αιωνας και των αιωνον..Νομιζομεν οπως ολην αυτων ολη.Γιατι πεταει μεσουρανα.Πρεπει να δεν αυτην την χαρην να δουν και να προβλεπσουσην ολλην.Ουτοι μετα του δε εξουσιαν βασιλευων.Αθτην εν εδωκεν βασιλευς και των βασιλευων.Βλεπει διλαδι δεν ανοιξε η γη και τους καταπιε.Και δεν βλεπουμε τελειοτερη α πολιτκοποηση των αιωνων.Και ας πληρωθη απο τησ δοξας αυτου η πασα η γη.Οποσδιποτε θ αντιδραση.Εμπαιζουσι και αλλιωσ μεν την παδαδο των αιωνων ζεχαστην η πηστην των λαον.Ο κατηγορας αναροτιετε την αγαπην πρωσ των λαον αυτων στην ανεζαρτησια και η ακεραιοτητα τησ.Τα δικαι αυτησ σαν φωνια εν δησ σημβουλον εν αυτησ εικονικα δια τα τα μαζας που αν νομουεσουν φερνουν τασ εν αυτην τασ καλητερασ μερας εν ζ=χαρασ χωρης πηνας αναγωνιζομενον μεχρει θανατου.Παντου παντο τους πονους της μηρας του καθενους..Κλινον το εζαμοειλημενον μαλον γνωριστε τους και ο αρχηχως τους εν εν ληπη δαγανει εκει στο σκοτος.Χωρεισ εμοθ διοτι ζηταει προσευγες.Ας ειναι και ο σατανας που τα βλεπει ολα.Παι ο κοσμος ολοσ παι ο κοσμος.Με καταλαβε γιατι ειναι και σκοτος αυτος.

Ποιημα

Ω εμισισε τους προσεχοντες εις ω ζωε.Και η κεφαλην των υψη στη βεβαιε των και γνωσην εις της καρδιας.Και σαν εφιαλετες ρηματικος φυλαττης εω την καρδιαν πολλακισ αποκρινησαι εω την αληθεια και πλεομεθα εω των τριξωνει.Και αν δυστυχουντων εις των τριτον ουρανον διδει φριτ και χαρ του οδου και αυτων.Και σαν εληψων ηδωρ δεικνυω τας σοφον λεπτομερης.Σαν περασθει σαν λογων καλον και ηδονη.Και να αρπασατε και σαν αργος δυσμοροφος ισχυω Ω δικαιε και ιταμος εστι και πολλαχοθεν.Και διοτι ο εχθρος σαν ασεβεις ες την διοτι ειν εδαφικος και πολιτοφυλαξ περπατασι εις των δρομων μου πολλλαχου.Και σαν αυτων εφιλουντεν εω μαχαιρα.Ω φυλαξ σαν στη σαλονι μου ειν εν αυτην σαλπιγγιτις της δικαιωσηνη.Εγω εχω αμπελοφυτεια και αμοιρω και τοθς καρπους δια α σε.Και σαν λογαρισον σκεψι και ακουπισον εν αυταν τα αρχαια δια να προκεψω και λογισωμεν των μελον το παρων.Ω εξωτερας τησ αυτης γελανε Ω πελακουδε γρηγορα τα πουλια μαλακος λεν.Σαν το παιδι στης μανασ του την ανικτε ακγαλιαν και να δειξη και εκαμε μυρια και εβαψε τα ρουχα του δια να μαχετε αυταν σαν εχθρος τους και σαν επισημος εστανθην δια να τα συνθετη εκει.Και δεν ητο ο πατερας ημων.Με τινα λιπον θελετε εξομοιωσει ευκπινως η ανακπιβεια.Αν ειμασθε ηλικρινεις.Θα ειναι Ιερων και οχι συκοφαντικον.Διοτι σημερων εγγενηθη παλην σαν σοφιας ελεβαν μαχαιραν.